Zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej w gastrologii
Gastrologia, inaczej zwana gastroenterologią, to dziedzina medyczna, zajmująca się diagnostyką i leczeniem chorób układu pokarmowego, w tym patologiami przełyku, żołądka, jelit, gruczołów trawiennych (wątroby, trzustki), dróg żółciowych oraz odbytu.
Rola tlenoterapii hiperbarycznej w leczeniu chorób układu pokarmowego
Badane naukowe udowodniły skuteczność tlenoterapii hiperbarycznej w przypadku leczenia wielu chorób układu pokarmowego, między innymi takich jak:
- zapalenie jelit,
- nieswoiste zapalenie jelita grubego,
- niegojące się rany w uprzednio napromieniowanych tkankach,
- zapalenie trzustki,
- infekcje błony śluzowej jamy ustnej,
- wszelkiego rodzaju nadżerki i owrzodzenia.
CHOROBA WRZODOWA
Zabiegi w komorze hiperbarycznej zalecane są pacjentom w przypadku wystąpienia wrzodów trawiennych. Tlenoterapia hiperbaryczna z powodzeniem stosowana jest u:
- pacjentów operowanych z powodu perforacji wrzodów żołądka lub dwunastnicy, znacząco skracając czas ich rehabilitacji oraz zmniejsza liczbę powikłań pooperacyjnych o ponad 50% ,
- chorych leczonych blokerami z powodu wrzodów dwunastnicy,
- osób z zaburzeniami hemodynamicznymi i oddechowymi w wyniku krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego.
NIEDROŻNOŚĆ JELIT
Zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej wspomaga:
- zmniejszenie objętości pętli jelitowych w przepuklinie i znaczną redukcję objętości gazów jelitowych,
- poprawę kurczliwości jelit, dzięki wzrostowi ciśnienia na zewnątrz otrzewnej,
- przyspieszoną dyfuzję gazów ze światła jelita do krwi,
- natlenianie tkanek ściany jelita, dzięki czemu dochodzi do:
- poprawy przeżywalności tkanek w obszarze objętym niedrożnością,
- przywrócenia przepony do normalnej pozycji,
- prawidłowej wentylacji,
- poprawy powrotu żylnego,
- pobudzenia antybakteryjnej czynności leukocytów – zahamowaniu procesu namnażania bakterii i redukcji liczby produkowanych przez nie endotoksyn.
PATOLOGIE GRUCZOŁÓW TRAWIENNYCH
Tlenoterapia hiperbaryczna wykazuje dużą efektywność w przypadku leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu B poprzez:
- obniżenie aktywności enzymów, których stężenie rośnie w przypadku uszkodzenia wątroby (aminotransferazy alaninowej i gamma-glutamylotranspeptydazy),
- obniżenie stężenia przeciwciał: immunoglobuliny G (IgG) oraz immunoglobuliny M (IgM),
- obniżenie wartości markerów aktywności procesu zapalnego w wątrobie.
W przypadku przeszczepu wątroby, tlenoterapia hiperbaryczna istotnie zmniejsza ryzyko powstawania zakrzepicy w jej naczyniach, redukuje liczbę powikłań septycznych oraz zmniejsza liczbę koniecznych retransplantacji. Wdrożenie tlenoterapii hiperbarycznej po zabiegu częściowego usunięcia miąższu wątroby normalizuje stężenie glutaminy w surowicy, będącej wskaźnikiem powrotu wątroby do jej prawidłowej funkcji po przebytej operacji.
CHOROBY ODBYTU
Tlenoterapia hiperbaryczna stosowana jako metoda uzupełniająca leczenie operacyjne niedrożności jelit w przebiegu choroby Hirschsprunga lub innych wad rozwojowych odbytu i odbytnicy, pozwala na:
- skrócenie okresu odżywiania pozajelitowego,
- zmniejszenie powikłań ropnych i septycznych,
- poprawę ukrwienia ścian jelit,
- zmniejszenie refluksu dożołądkowego,
- zminimalizowanie występowania zakażeń bakteriami beztlenowymi.
Znaczenie tlenoterapii hiperbarycznej dla osób cierpiących na alergie
Zastosowanie hiperbarycznej komory tlenowej staje się coraz bardziej popularne w przypadku leczenia alergii. Terapia w komorze tlenowej wspomaga poprawę przepływu krwi, zmniejsza stan zapalny spowodowany alergią i oczyszcza kanały nosowe.
